شعر، حرف دل شماست، زبان احساس عمیق و درونی ذهن بی‌ریاست و شکی نیست آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند. شعر، وزن دارد و در خاطر می‌ماند، قافیه دارد و از چیزی غافل نمی‌شود. ردیف دارد و در صف انتظار بیان گفتار نمی‌ماند. شعر، زیباست. خواندنی و گویاست. پُر از حرف‌های آسان است که گفتنش برای تو سخت است و سرشار از وصف است که توصیف‌اش برای تو دشوار. شعر، شفاف است و آشکار. خاص است و بی‌تکرار، گیراتر از شراب و آرام‌تر از خواب.

شعر، یک هدیه‌ی ماندگار است که در زمان کهنه نمی‌شود، متعلق به مکان نیست و وابسته به جهان شی و ماده نیست. دور انداخته نمی‌شود و رنگ نمی‌بازد. از ارزش نمی‌افتد و همیشه حسی طناز را همراه خود دارد. شعر، قرارهای عاشقانه است. تجسم لحظه‌ها در بیت است و بیت، خانه‌ی دل شماست. واژه به واژه، مصرع به مصرع، بیت به بیت، صحبت از اوست که از جانب توست. شعر، شعور ادبی است. در هر ذهن و هر خیالی. شعر، طراوات بهاری است در هر فصل و هر سالی.شعر، خاطره‌ی دل‌انگیز توست با آنکس که دوستش داری برای یک پیوند. در قامت یک غزل و در پیکر یک رباعی و در قصیده‌های بلند. شاعر هم اگر نیستید اما شاعرانه باشید. زیرا هدیه‌ای منحصرتر از شعر نخواهی یافت تا گویای ژرفای احساس تو باشد. اگر خوب ببینی خواهی دانست که شعر، اثری عاشقانه است و هدیه‌ای جاودانه، زیرا در آن عشق جاری است و عشق، ماندگارترین اثر آدمی است.