نثر مُسجع، متنی است موزون، اما شعر نیست، خود را به قافیه میآراید اما در قید قافیه نیست، در صف ردیف ادب است و بر بند ردیف نیست. کلامیاست عمیق، پُر از غنای ادبی و سرشار از استعاره و ایهام، بدون ابهام! خوشخوان است و روان، لذتبخش به اندازهی شعر و حتی افزونتر از آن، فهماش بر زبان رود و درکاش آسان.نثرهای ادبی شعرساز بر پایهی ادبیات است نه سیاهنمایی و جملهتراشی..یادگاری از خواجهی پیرهرات است و مملو از گلهای گلستان سعدی است و نزدیکتر به رگهای امیرکبیر در قرن اخیر…درس گرفتیم از تاریخ چون باید درس پس داد به […]