غزل پست مدرن به جنبشی ادبی در شعر فارسی اشاره دارد که از اواخر دههٔ هفتادِ شمسی توسط گروهی از شاعران جوان مطرح شد. بازیهای زبانی، تصویر، هیچانگاری (معناگریزی)، شکستن فرم، جدال با سنت، گسست روایت، چندصدایی، مرگ مؤلف، طنز و ریشخند و … را از مؤلفههای اصلی غزل پست مدرن میدانند این جنبش موافقان و مخالفان بسیاری دارد. محمدعلی بهمنی از حامیان این جریان میباشد در ترکیب «غزل پست مدرن» واژهٔ «غزل» به عنوان مجاز جزء از کلّ تمام قالبهای کلاسیک و معتقد به چهارچوب قرار گرفتهاست. پس با این تعریف «غزل پست مدرن»، میتواند در قوالبی، مثل: مثنوی، قصیده و… رخ دهد منتقدانی […]